Bijtincidenten tussen honden: statistieken

Onderzoekers uit Tsjechië keken naar bijtincidenten van honden. Daarbij ging het specifiek over incidenten waar een hond een andere hond beet. Bijtincidenten waarbij het baasje, een ander persoon of een ander dier betrof, werden buiten beschouwing gelaten. De onderzoekers wilden weten hoe groot de invloed was van de volgende kenmerken: Grootte, leeftijd, geslacht en castratie. Ze keken eveneens naar een aantal andere zaken. Zoals de de ernst en de plek van de bijtwonden, maar die bespreek ik hier niet.

Grootte, leeftijd en geslacht

Als we kijken naar bijtincidenten buiten hun eigen huishouden, was bijna driekwart van de bijtende honden reuen. Dit bevestigt dus andere onderzoeken die tot de conclusie komen dat reuen vaker betrokken zijn bij agressieve incidenten. Het was ook zo dat de slachtoffers eerder medische behandeling nodig hadden als ze door reuen werden gebeten dan door teefjes. Dit is niet geheel verrassend. Al hoor ik vaak van mensen dat teefjes weliswaar minder vaak bijten, maar als ze bijten het serieuzer is. Dat blijkt dus niet het geval.

Zoals te verwachten was, waren de meeste honden die bijten volwassen. Waarbij puppy’s en oudere honden slechts een klein percentage van de bijters vormden. De grootte van een hond was een belangrijke factor. Grote honden waren goed voor het hoogste percentage bijters (57 procent) en kleine honden voor het kleinste percentage (15 procent) agressors. Dit vond ik een opvallende statistiek want ik had het idee dat kleine honden minstens net zo vaak bijten. Dat is dus niet het geval. Al vraag ik me af of bovenstaande statistiek ook geldt voor het bijten van baasjes.

Het effect van castratie

In dit onderzoek lijkt de vraag of de hond gecastreerd is een grote rol te spelen. In de populatie van bijtende honden was slechts 4 procent van de vrouwtjes gesteriliseerd. Nog dramatischer, slechts een half procent (!!!) van de reuen die andere honden beten, was gecastreerd. Een groot verschil was natuurlijk te verwachten maar dat het in het geval van reuen factor 200 was dat is wel verrassend.