𝗗𝗲 𝗮𝗻𝗮𝗿𝗰𝗵𝗶𝘀𝘁𝗶𝘀𝗰𝗵𝗲 𝗵𝗼𝗻𝗱

De afgelopen dagen was er op de anarchistische camping in ons dorp een anarchistisch festival. Ik heb in het verleden wel eens een keer verteld dat Lazzie van steeds grotere afstand ervandoor gaat om over het campingterrein te rennen.

Afgelopen vrijdag (en zaterdag en zondag) gingen wij zelf voor de verandering naar de camping. Honden waren niet toegestaan op dit festival en dus waren er een heleboel honden. Het is per slot van rekening een anarchistisch festival.

𝗗𝗲 𝗸𝗼𝗻𝗶𝗻𝗴(𝘀𝗽𝗼𝗲𝗱𝗲𝗹) 𝘃𝗮𝗻 𝗵𝗲𝘁 𝗳𝗲𝘀𝘁𝗶𝘃𝗮𝗹.

Het betekende ook dat een koningspoedel die wij een aantal jaar geleden hebben herplaatst er zou zijn. Hoewel we online veel contact hebben met het bazinnetje en dus wisten dat het goed met hem ging was ik toch wel benieuwd hoe hij was opgedroogd.

Op papier zou je niet snel een hond plaatsen bij iemand die woont in een camper zonder vaste verblijfplaats. Toch wisten we op basis van hoe ze met andere honden (inclusief die van ons) omging dat het helemaal goed zou komen.

Toen we hem herplaatsten was het een ongeleid maar vrolijk projectiel. Een paar jaar later is het een net zo vrolijke, maar ongelooflijk stabiele hond. Dat viel me al op tijdens de wandeling die we met de honden deden. Hij was vriendelijk en volwassen naar andere honden. Hij bewoog zich vrij en had toch maar heel weinig aanwijzingen nodig om goed bij te blijven. Poedels zijn niet mijn honden, maar deze zou ik zo meenemen! Het bazinnetje had hem zo geschoren dat een lange brede streep op zijn rug net even wat hoger was, een subtiele hanenkam, een dreadlock-staart en een bandana maken de look helemaal af.

Maar het grote verschil met verreweg de meeste honden werd duidelijk op het festivalterrein zelf. Terwijl we in het gras zaten, ging hij voor me staan en wilde duidelijk maken dat we iets gingen doen. Ik geef ‘m wat commando’s die hij met plezier opvolgde, ik wijs hem dingetjes aan op afstand waar hij naar op zoek ging in het gras, even wat worstelen ging heel leuk en beheerst. Spelletjes snapte hij meteen, ondanks dat het niet mijn hond is en hij niet bekend is met mijn woorden en gebaren. En dat ondanks alle drukte en vreemde honden om ons heen!

De reden laat zich gemakkelijk raden, hij heeft in het dagelijks leven heel veel interacties met andere mensen en honden.

𝗗𝗲 𝗮𝗻𝗱𝗲𝗿𝗲 𝗵𝗼𝗻𝗱𝗲𝗻 𝗼𝗽 𝗵𝗲𝘁 𝘁𝗲𝗿𝗿𝗲𝗶𝗻

Ik volg een beetje de honden op het terrein, een bazinnetje roept haar hond die tientallen meters verderop haar eigen ding aan het doen is. Zigzaggend door de menigte voegt ze zich probleemloos bij haar roedeltje. In een tent verderop ligt een andere hond te slapen. Twee honden zijn aan het spelen en wanneer er een patserige herder (als enige aan de lijn) aangelopen komt, laat een vierde hond op vriendelijke maar duidelijke wijze weten dat dit niet leuk is, de herder loopt weer verder. Een jonge vrouw met een boekenstand op het terrein doet leuke spelletjes op een kleed met haar kleine herdershond terwijl de klanten rondneuzen tussen de boeken. Een driepoot ligt te chillen in het gras. Ik moet me inhouden om niet alle honden te gaan aaien!

We volgen een workshop lockpicking en iedere keer wanneer iemand juicht omdat hij/zij een slot heeft geopend komt de hond van de instructrice, die verdomd veel op Jura lijkt (de hond niet de instructrice!) vrolijk blaffend aangelopen. Tijdens een wildpluk-wandeling pluk ik meer de terriër van een van de deelnemers, dan de eetbare planten.

𝗦𝗼𝗰𝗶𝗮𝗮𝗹 𝗻𝗲𝘁𝘄𝗲𝗿𝗸

Het is een manier van opvoeden die veel dichter bij mij ligt dan welke opvoedmethode dan ook. In het verleden heb ik regelmatig over straathonden geschreven. De gezondheid en het karakter van de honden wordt bepaald door de manier hoe er in het dorp over honden wordt gedacht. In sommige dorpen worden honden verjaagd en geschopt terwijl in andere dorpen honden worden verzorgd.

De honden hier op het festival hebben allemaal een rijk leven en wanneer een baasje niet voor zijn of haar hond kan zorgen, staan er direct een heleboel mensen klaar om bij te springen. Voor ons normale mensen is het moeilijker om dat netwerk voor steun (oppas, dierenartskosten etc) op te bouwen. De koningspoedel is regelmatig een weekje bij iemand anders en dat is geen probleem. Wij daarentegen, zijn vaak aangewezen op pensions en uitlaatservices (van beiden maak ik overigens nooit gebruik).

𝗩𝗲𝗿𝘁𝗿𝗼𝘂𝘄𝗲𝗻

De eerste dag kom ik bij de ingang en wil entree betalen. Omdat het festival al een poosje bezig is, wordt mijn geld geweigerd. Je gaat per slot van rekening geen entree betalen voor een halve dag, is de redenatie van de organisatie. Voor het meeste eten en drinken is er een richtlijn qua prijs. Wanneer je weinig geld hebt, kun je dat gewoon zeggen en krijg je het gratis. Voor sommigen is de 4 euro voor een flinke lekkere maaltijd toch echt te duur. Ter vergelijking: Het laatste evenement waar ik was, betaalde ik 7.50 voor een flesje water en dan moest je ook nog statiegeld betalen waardoor je angstvallig je lege flesjes bij je hield.

Veel te veel denken mensen in de samenleving dat ze zoveel mogelijk voor zichzelf moeten houden omdat de ander ook niets voor jou wil doen. Natuurlijk heb je profiteurs, maar ik denk dat we onderschatten hoeveel mensen er zijn die net zo goed iets voor jou terug willen doen. Zeker wanneer je je op slechte mensen focust, lijkt de wereld te bestaan uit aso’s. Uiteindelijk is het, denk ik, een kwestie van vertrouwen.

𝗦𝗼𝗰𝗶𝗮𝗹𝗲 𝗶𝗻𝘁𝗲𝗿𝗮𝗰𝘁𝗶𝗲𝘀

Op het festivalterrein en op plekken waar veel anarchisten wonen vinden mensen het niet vervelend als er een hond aan komt gelopen. Sterker nog, er vinden heel veel spontane kleine interacties met de honden plaats. Veel te vaak hou ik bijvoorbeeld Mahru bij me om er later achter te komen dat iemand juist WEL gediend is van mijn hond. Maar ja, de ervaring leert nou eenmaal dat er ook veel mensen zijn die dat niet zijn.

Positieve sociale interacties leiden ertoe dat je zelf meer bereid bent om iets positiefs te doen. Het leidt ook tot meer vertrouwen in de ander. Dat geldt voor ons, maar net zo goed voor onze honden.

Hoeveel mensen die dit artikel lezen hebben een hond met probleemgedrag omdat de hond op jonge leeftijd een hele rits aan negatieve interacties heeft gehad met de wereld. Of het nou om buitenlandse honden gaat die op straat zijn geschopt of malafide hondenfokkers die hun honden mishandelen of opsluiten. Wat te denken van eerdere baasjes die hun hond dagenlang in benches hielden en alleen maar gemeen konden met allerlei martelwerktuigen.

Tot slot denk ik dat onze 9-tot-5-mentaliteit waarbij we om specifieke tijden, specifieke rondjes lopen met onze hond waarbij alleen specifiek gedrag is toegestaan van negatieve invloed is. Dat betekent natuurlijk niet dat een hond niet gebaat is bij vaste patronen.

Ik ben niet anarchistisch, al heb ik er veel raakvlakken mee, zeker als het gaat om dieren en natuur, maar ik denk dat we allen kunnen concluderen dat we veel kunnen leren van de wijze hoe ze met honden en elkaar omgaan.