𝗙𝗹𝗼𝗼𝗱𝗶𝗻𝗴: 𝘄𝗮𝗮𝗿𝗼𝗺 𝗵𝗲𝘁 𝘄𝗲𝗹/𝗻𝗶𝗲𝘁 𝘄𝗲𝗿𝗸𝘁.

Flooding is een techniek die in ook in de hondenwereld nog steeds wordt gebruikt om honden van hun angsten af te helpen. In dit artikel volgt een korte evaluatie of dit een goede techniek is of dat je dit beter achterwege kunt laten.

𝗪𝗮𝘁 𝗶𝘀 𝗳𝗹𝗼𝗼𝗱𝗶𝗻𝗴 𝗲𝗻 𝘄𝗮𝗮𝗿𝗼𝗺 𝗵𝗲𝘁 𝘄𝗲𝗿𝗸𝘁

Flooding is een extreme vorm van exposure, ofwel blootstelling. Stel een hond (of een mens) heeft een fobie. Door hem bloot te stellen aan hetgeen waar hij angstig voor is zal hij leren dat zijn angsten ongegrond zijn en over zijn angst heen raken. Iemand met agorafobie kan bijvoorbeeld gevraagd worden om een uur lang op een druk plein of park te gaan zitten. Deze ervaring kan traumatisch zijn maar helpt veelal met het overwinnen van de angst.

Psychiater David Burns geeft een voorbeeld uit zijn eigen leven. Als arts in opleiding moest hij stage lopen op de eerste hulp. Hij heeft echter een fobie voor bloed. Het is zijn eerste dag wanneer een zwaargewonde man de eerste hulp bereikt. De man wilde een bom maken maar die explodeerde te vroeg.

De zuster gaf Burns een tandenborstel en hij moest uit alle open wonden het kruit wegpoetsen. Deed hij dit niet zal de man komen te overlijden door bloedvergiftiging. Ofwel, Burns moest zijn fobie overwinnen! En dus stond hij ondanks dat hij doodsbang was te poetsen. De man overleefde het drama en Burns was nadien van zijn fobie af want hij leerde dat hij nergens bang voor hoefde te zijn en dat hij met bloed om kon gaan.

𝗪𝗮𝗮𝗿𝗼𝗺 𝗳𝗹𝗼𝗼𝗱𝗶𝗻𝗴 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝘄𝗲𝗿𝗸𝘁 𝗯𝗶𝗷 𝗵𝗼𝗻𝗱𝗲𝗻

Als je bovenstaand verhaal leest dan denk je misschien dat het een effectieve methode is om ook honden van hun angsten af te helpen. De meeste gedragstherapeuten en trainers weten dit niet het geval is. Zij zien dat honden nog veel banger worden en dat flooding alleen maar traumatisch is voor de hond.

Kijken we naar het verhaal van Burns dan zijn er een aantal factoren waaraan voldaan moet worden wil flooding werken. Het allerbelangrijkst is dat de persoon de absolute noodzaak moet zien om van de angst af te komen. In bovenstaande situatie zou de man te komen overlijden als Burns zich niet over zijn fobie zette. Bij andere fobieën zijn vergelijkbare redenen te verzinnen. Een hond heeft niet de gedachte: “Als ik niet heel snel van deze fobie af kom dan heeft dat zeer negatieve gevolgen in de toekomst”.

Het tweede grote verschil is dat honden niet de leugen van hun fobie kunnen benoemen. Iemand met agorafobie die bijvoorbeeld denkt dat hij wordt opgepakt door de politie als hij op straat loopt, of dat een vliegtuig neerstort precies wanneer hij de deur uitstapt leert dat dit niet het geval is en dat zijn fobie dus gebaseerd is op een leugen.

In het geval van een hond kan niet aan de twee belangrijkste eisen voldaan worden. Daarom is flooding dus geen optie. Sterker nog, flooding is slechts een traumatische ervaring die olie op het vuur gooit. Helaas wordt het nog steeds wel vaak toegepast. Ik kan niet precies zeggen waarom dit zo is. Misschien lijkt het voor een enkele hond te werken. In sommige gevallen zal een hond helemaal niet meer reageren. Het effect van flooding was in zo’n geval zo heftig dat de hond zich volledig heeft afgesloten. In zo’n geval is een hond niet genezen maar heeft hij PTSS. Ik denk dat sommigen dit ‘niet reageren’ als het bewijs van genezing zien.

Conclusie

Kortom, flooding werkt niet bij honden omdat zij de noodzaak niet zien om over hun angst heen te komen en niet de leugen voor hun angst kunnen benoemen. Gelukkig zijn er ook andere (graduele) vormen van exposure waarbij je je hond stapje voor stapje leert wennen aan angstige situaties.